Γιατί με προλαβαίνουν οι άλλοι πάντα;
Γιατί να περιμένω ταξί στη στάση σαν κυρία και να ρχεται το σούργελο και να μπαίνει προκλητικά μπροστά μου, να με αγνοεί, ν΄ ανοίγει την πόρτα του ταξί που προορίζεται για μένα και να στρογγυλοκάθεται;
Γιατί να στέκομαι σαν ηλίθια και να περιμένω να ρθει η σειρά μου, στο μανάβικο, στο αρτοποιείο, στο ζαχαροπλαστείο, στο ψιλικατζίδικο και την ώρα που είναι ν ανοίξω το στόμα μου να πω τι θέλω... τσούπ! πετάγεται η κοντή η χοντρή από δίπλα μου και λέει: "ένα κιλό μπεζέδες!". Που μπεζές είσαι ήδη χρυσή μου γυναίκα!
Και να ταν μόνο αυτό;
Συνέχεια μου συμβαίνει...
Και σε πιο σοβαρά πράγματα στη ζωή.
Το σκέφτομαι πολλά χρόνια ψάχνοντας μια λύση!
Το μόνο που μου απομένει είναι να βρω ένα μαγικό ραβδί!
Όποτε μου ... κλέβουν τη σειρά μου, θα τους μεταμορφώνω σε βατράχια!
Πάει και τελείωσε....
Αγανάκτησα η γυναίκα!
Υ.Γ. Όποιος δει τον εαυτό του να μεταμορφώνεται σε βάτραχο, να ξέρει ότι μου πήρε τη σειρά!
